Góry Skandynawskie to nie tylko raj dla wielbicieli wędrówek, czy surowych krajobrazów. Poza malowniczymi widokami można zobaczyć bajeczną zorzę polarną, czy uczestniczyć w niezwykłym zjawisku, jakim jest dzień polarny. Mnogość szlaków o różnym stopniu trudności sprawia, że są to idealne góry dla każdego. Jakie trasy wybrać odwiedzając ten rejon świata? Zapraszamy do lektury!
Spis treści
Góry Skandynawskie – słów kilka
Góry Skandynawskie obejmują swym zasięgiem Norwegię, Szwecję oraz częściowo Finlandię. To niezwykłe rozległe pasmo. Jego długość to 1800 km, natomiast szerokość 550 km.
Zachodnie i północne stoki gór Skandynawskich są strome, poprzecinane malowniczymi fiordami, z których najdłuższe to Sognefjord oraz Hardangerfjord. Stoki wschodnie szerokimi stopniami opadają w kierunku wyżyn: Północnoszwedzkiej oraz Lapońskiej. Na całym paśmie znajdują się pokaźne płaskowyże, a także imponujące fieldy, z czego najbardziej rozległe usytuowane są w na południu: Jotunheimen, Dovrefjell, Telemark oraz Hardangervidda. Najwyższy punkt gór Skandynawskich to Galdhøpiggen (2469 m n.p.m.), jest jednocześnie najwyższym szczytem Norwegii.
Warunki pogodowe w Górach Skandynawskich
Na terenie gór panuje klimat umiarkowany chłodny. Granica wiecznego śniegu leży na wysokości od 1500 do 1800 m n.p.m. na południu i 700-800 m n.p.m. na północy. Planując wyprawę w obszary położone za kołem podbiegunowym, trzeba wziąć pod uwagę panujące tam warunki pogodowe. Temperatury oscylują w granicach -25 stopni zimą i -10 latem. Dodatkowo rejon ten jest pod wpływem prądu zatokowego – Golfsztromu. Za jego sprawą w porze zimowej pojawiają się silne wiatry oraz mgła, natomiast w trakcie lata jest zazwyczaj deszczowo i mgliście.
Ciekawe zjawiska za kołem podbiegunowym
Zorza polarna
Spektakularne zjawisko świetlne, które przedstawia się jako łuna o różnych kolorach. Zorza jest zjawiskiem ruchomym – zmienia kształt, wielkość oraz intensywność świecenia. Można ją obserwować od września, do marca. Jednak najczęściej pojawia się w grudniu. Zorzę najłatwiej zobaczyć na obszarach oddalonych od wielkich miast, gdzie nie ma sztucznego światła.
Dzień polarny
Niezwykle intrygujące zjawisko polegające na tym, że w porze letniej słońce w ogóle nie zachodzi za linie horyzontu. Jest to idealny czas na eksplorowanie tej części świata, gdyż można wędrować niezależnie od pory dnia czy nocy. Jedyne co może hamować i stanowić barierę to zmęczenie. Dzień polarny występuje od maja do lipca.
Co spakować w Góry Skandynawskie?
- mapa
- krem z filtrem UV
- śpiwór
- menażka i sztućce
- apteczka
- kurtka przeciwdeszczowa, czapka i rękawiczki
- odzież trekkingowa
- wygodne buty trekkingowe
- ewentualnie namiot
Skandynawskie Góry w Norwegii – Galdhøpiggen
Galdhøpiggen (2469 m n.p.m.) to najwyższy szczyt Norwegii, Gór Skandynawskich, a także Półwyspu Skandynawskiego. Góra znajduje jest w południowej części kraju, nieopodal miejscowości Lom, na terenie Parku Narodowego Jotunheimen. Na wierzchołek prowadzą dwa szlaki trekkingowe. Pokonanie obu zajmuje około 6-7 godzin. Różnią się one stopniem trudności.
- Szlak ze schroniska Juvasshytta (1841 m n.p.m.). Droga prowadzi przez lodowiec Styggebrean, potrzebny jest więc sprzęt asekuracyjny: uprząż, lina, raki.
- Szlak ze Spiterstulen w dolinie Visdalen (1104 m n.p.m.). Trasa biegnie skalną ścieżką, która w niektórych miejscach pokryta jest śniegiem. Wybierając ten wariant, nie potrzebujecie żadnego sprzętu. Niezbędna jest natomiast dobra kondycja, gdyż łącznie pokonujecie 1365m przewyższenia na odcinku 6 km.
Skandynawskie góry w Szwecji – Kebnekaise
Kebnekaise położony jest w północnej części kraju, za kołem podbiegunowym. Jest to zarówno najwyższa góra Szwecji, Laponii, jak i najwyższy szczyt europejskiej strefy polarnej. Składa się z dwóch wierzchołków: Sydtoppen (2113 m n.p.m.) oraz niższego Nordtoppen (2097m). Oba szczyty pokryte są lodowcem o grubości około 40 m. W zależności od pory roku wysokość góry waha się w granicach kilku metrów.
Wejście na szczyt wymaga przygotowania technicznego. Potrzebujecie zaopatrzyć się w raki, czekan oraz sprzęt asekuracyjny. Kopuła szczytowa jest niewielkich rozmiarów, mieści się na niej kilka osób. Widoki rozpościerające się z wierzchołka zapierają dech w piersiach. Nieopodal wznoszą się jeszcze 3 inne dwutysięczniki i dziesiątki innych, mniejszych gór oraz lodowców.
Na Kebnekaise prowadzą 2 trasy: wschodnia i zachodnia. Szlaki nie są trudne technicznie, ale biorąc pod uwagę trudne warunki pogodowe, należy potraktować wspinaczkę poważnie. Droga wschodnia zaczyna się w schronisku Kebnekaise Fjallstation. Natomiast zachodnia wiedzie z chaty Salkastugorna.
Opis trasy wschodniej
Decydując się na drogę wschodnią, należy obyć się z łatwym terenem lodowcowym. Niedoświadczone osoby mogą wynająć przewodnika górskiego.
Punktem startowym wyprawy jest Nikkaluokta. Stąd czeka Was 19-kilometrowy marsz do schroniska Kebnekaise Fjallstation. Można się tam także dostać helikopterem (ok. 400 zł) lub pojazdem gąsienicowym (ok. 250 zł). Nocleg na miejscu kosztuje ok. 200 zł. Jeśli planujecie wyjazd budżetowy, to polecamy spanie w namiocie.
Początkowo trasa prowadzi przez lodowiec Bjorlings. W pewnym momencie docieracie do poderwanego żlebu. Kolejny odcinek liczący 150 metrów jest zabezpieczony stalowymi linami. Dochodzicie do szerokiego grzbietu, na którym znajduje się opuszczony schron Toppstugan. Od tego momentu czeka Was jeszcze kilometr dość łatwego podejścia na szczyt. Przejście całości w 1 stronę zajmuje około 5 godzin.
Opis trasy zachodniej
Trasa zachodnia jest łatwiejsza pod względem technicznym, ale za to dłuższa. Ponadto droga nie posiada nienajlepszego oznaczenia, trzeba więc posiadać dobrą mapę i wykazać się umiejętnościami nawigacyjnymi.
Początkowo szlak wiedzie Doliną Kitteldalen. W pewnym momencie zaczynacie wspinać się na przełęcz pomiędzy szczytami Vierranvarri i Duolbagorni. Następnie schodzicie około 200 m w dół i szerokim grzbietem maszerujecie w kierunku szczytu Kebnekaise. Przejście zajmuje około 8 godzin, a łączna suma podejść wynosi 1700 m.
Kjeragbolten – najbardziej znany kamień w Górach Skandynawskich
Mawia się, że Kjeragbolten to najsłynniejszy i zarazem najbardziej charakterystyczny kamień w Norwegii. Znajduje się w południowej części kraju. Głaz zaklinowany jest pomiędzy dwoma potężnymi ścianami skalnymi. Mierzy około 5 metrów sześciennych objętości i wisi na wysokości 984 m n.p.m. Wiele osób robi sobie tutaj imponujące zdjęcia. Szlak na Kjeragbolten liczy 12 km w obie strony, przejście zajmuje około 5 godzin.
Szlak na Kjeragbolten
Droga rozpoczyna się na parkingu przy restauracji Øygardstølenm na wysokości 640 m. n.p.m. Początkowo ścieżka pnie się mocno do góry, aż na szczyt pierwszego wzniesienia. Na niektórych odcinkach droga zabezpieczona jest łańcuchami. Na górze roztaczają się przepiękne widoki. Przed Wami zejście w dół malowniczej doliny, potem znów pod górę i następnie ponownie w dół. Ostatni odcinek trasy to łatwa wędrówka po płaskim. Przed oczyma rozpościera się księżycowy krajobraz. Maszerując po płaskowyżu, warto co jakiś czas wychylić się, aby poobserwować ciemne wody fiordu. W pewnym momencie dochodzicie do skrzyżowania. Droga w lewo prowadzi na szczyt Kjerag, a w prawo na kamień Kjeragbolten. Po kilku minutach widać już cel wyprawy. Po lewej stronie znajduje się skała, a za nią wąska ścieżka, która biegnie do Kjeragbolten.
Warto dodać, iż każdy wchodzi na głaz na własną odpowiedzialność. Nie ma tu żadnych zabezpieczeń, trzeba mocno uważać, by nie spać w 1000-metrową przepaść.
Preikestolen – perełka Gór Skandynawskich
Preikestolen, zwany inaczej Polpit Rock wznosi się nad pięknym, ponad 40-kilometrowym fiordem Lysefjord. Jest jednym z najsłynniejszych klifów Norwegii. Wszyscy odwiedzający Skandynawskie Góry pragną tu wejść i podziwiać malownicze krajobrazy. Formacja skalna znajduje się w południowej części kraju.
Szlak na Preikestolen
Szlak prowadzący na Kjeragbolten jest bardzo łatwy. To mało wymagający spacer głównie po płaskim, z kilkoma wzniesieniami. Startujecie na parkingu Preikestolhytta. Trasa oznaczona jest czerwoną literą „T”. Po drodze mijacie bagna, przez które przebiegają drewniane mosty. Dookoła roztaczają się widoki na malownicze jeziora i ciekawe formacje skalne. Po 2 godzinach marszu docieracie do celu.
Preikestolen to idealnie płaski fragment skały o wymiarach około 25×25 m. Wygląda jak zbudowana przez człowieka platforma widokowa. Miejsce to robi imponujące wrażenie. Nie ma tu żadnych zabezpieczeń w postaci barierek czy łańcuchów, więc trzeba być ostrożnym i nie podchodzić zbyt blisko krawędzi. Wielbiciele sportów ekstremalnych mogą skoczyć z małym spadochronem w 300-metrową przepaść (base jumping). Ponadto jest tutaj wytyczonych kilka dróg wspinaczkowych.
Zdjęcia pochodzą ze strony pixabay.com