Eiger, jak dostać się na szczyt?

Szczyt Eiger jest szczególnie znany doświadczonym alpinistom z racji na swoją słynną północną ścianę, która stanowi wyzwanie dla niejednego miłośnika ryzykownych, górskich wędrówek. Jak dostać się na wierzchołek Eiger? Gdzie znajduje się ta słynna góra? Dlaczego szczyt niebędący najwyższym w Europie ani na świecie jest uznawany za jeden z najniebezpieczniejszych ? Zapraszamy do czytania!

Góra Eiger: gdzie leży i jak tam dojechać?

W Europie i na świecie nie brakuje klimatycznych szczytów, które są przedmiotem marzeń wszystkich pasjonatów wspinaczki. Góra Eiger to jeden z piękniejszych miejsc położonych wysoko, a dokładnie na 3970 m n.p.m. I chociaż nie jest to najwyższy szczyt, zdecydowanie nie jest on postrzegany jako miejsce dobre dla niezaawansowanych alpinistów. Wszystko przez jedną trasę wiodącą na szczyt, a dokładniej ścianę północną góry. Więcej o niej powiemy sobie w akapicie niżej. Tymczasem kilka słów o samym Eigerze!

Eiger jest jedną z gór Alp Berneńskich znajdujących się w Szwajcarii. To najwyższa góra spośród trzech znajdujących się tam wierzchołków. Malownicze okolice i idealne atrakcje dla miłośników wspinaczki przyciągają tam ludzi z całego świata. Jak dostać się tam z Polski? Chcąc rozpocząć szturm na ścianę Eiger w Szwajcarii, musisz udać się do górskiego miasteczka Grindelwald. Miasteczko leży u samego podnóża góry, stąd siłą rzeczy stało się miasteczkiem turystycznym i rokrocznie obleganym przez miłośników górskich krajobrazów. Z Polski najwygodniej dostać się do Grindelwaldu samolotem, co pozwoli znaleźć się na miejscu docelowym już w ciągu 2 godzin, jeśli wybierzesz start z lotniska w Warszawie.

Północna ściana góry Eiger

Z całego pięknego krajobrazu, jaki tworzy góra Eiger najwięcej doniesień dotyczy północnej ściany Eigeru. Bo chociaż nie mamy do czynienia z najwyższą górą Europy, którą jest oczywiście Mont Blanc, to ścianę Eigeru mianowano najwyższą i najtrudniejszą do pokonania górską ścianę w Europie. Jak się zapewne domyślacie odcinek ten, mierzący 1800 m, jest obowiązkowym wyzwaniem dla wielu miłośników wspinaczek. Można założyć, że fenomen północnej ściany nie wynika z tego, że prowadzi ona na imponujący szczyt, ale sama w sobie jest imponująca. Poniżej garść ciekawostek, które na pewno Cię zainteresują!

• Zdobywanie północnej ściany Eigeru nazywane jest alpinizmem ekstremalnym. To nie jest już ryzykowna wspinaczka górska, a prawdziwy sport wyczynowy, który jest pasją jedynie bardzo odważnych, niekiedy wręcz brawurowych ludzi.
• Pierwsze podjęte ryzyko przejścia północnej ściany miało miejsce już 1934 roku, kiedy śmiałej próby podjęła się trójka Niemców. Wspinaczka zakończyła się jednak niepowodzeniem. Na szczęście tej trójce udało się przeżyć, dzięki zorganizowanej akcji ratunkowej.
• Północna ściana Eiger nazywana jest najczęściej po prostu jako Ściana Śmierci. Przydomek ten wziął się od bardzo dużej ilości śmierci, jakie były wynikiem nieudanych prób zdobycia szczytu. Tylko czy można winić za to ścianę, czy może ludzi, którzy świadomie ryzykują swoje życie w imię pasji.
• Cztery lata po próbie zdobycia słynnego już wtedy odcinka 1800 m w końcu udało się stanąć ludziom na wierzchołku Eigeru. Wyczynu dokonała szóstka Austriaków w 1938 roku i miało to miejsce latem, a dokładnie 24 lipca.
• Próbując przemierzyć ścianę północną, śmierć poniosło co najmniej kilkadziesiąt osób. Charakterystyczna nazwa tego miejsca nie jest więc nadana na wyrost.

Skoro zmagania z północną ścianą doprowadziły do sukcesu i zdobycia Eigeru latem 24 lipca, natychmiast przystąpiono do kolejnej próby, tym razem poradzenia sobie na śmiertelnej ścianie zimą. Ze względu na to przedsięwzięcie liczba wypadów śmiertelnych jeszcze wzrosła, ale ostatecznie wielu alpinistom się to udało. Po raz pierwszy miało to miejsce 1961 roku, co sugeruje, że „spacer” po ścianie zimą jest ogromnym wyczynem. Na czym właściwie polega dzikość otaczająca osławioną ścianę?

• W ciągu roku na ścianę od strony północnej bardzo rzadko pada słońce. Ciemna i schowana przepełniona jest szlakami trudnymi do zdobycia, pełnymi pułapek.
• Północna strona w kierunku Eigeru jest przede wszystkim bardzo stroma.
• Najeżona kruszącymi skałami, ryzykowna i nie dająca sprawdzonego oparcia trasa może zakończyć się śmiercią przez chwilę nieuwagi.

Współcześnie alpiniści dysponują być może lepszym sprzętem, a być może większą wiedzą, ponieważ modne stało się wspinanie północną ścianą na czas. Obecny rekord wynosi 2 godziny, 22 minuty i 50 sekund, a alpinistą pędziwiatrem został Ueli Steck w 2015 roku. Co ciekawe, Szwajcar konkurował głównie sam ze sobą, bo większość poprzednich rekordów również należała do niego.

Szlaki dla mniej zaawansowanych

Przejście ściany północnej wiele osób woli zostawić prawdziwym miłośnikom sportów ekstremalnych. Za to fascynaci wspinaczek wysokogórskich mają okazję znaleźć się na wierzchołku Eigeru inną drogą. Klasyczna trasa, uznawana za w miarę bezpieczną, to szlak okalający ścianę zachodnią. Co ciekawe, tę ścianę przemierzano już w wieku XIX, kiedy pierwsza wyprawa od północnej ściany nie była nawet w planach. Pierwsi zdobywcy pojawili się po północnej stronie dopiero kilkadziesiąt lat później, w wieku XX. Do tego czasu ścianę północną uważano za miejsce, które nie da człowiekowi szansy na przeżycie.

Dopóki jednak w wątku góry Eiger nie pojawiła się wzmianka o tym, że ścianę północną naprawdę można przemierzyć, samo zdobycie wierzchołka nie było uważane za wyczyn. To wciąż niebezpieczna wyprawa, ale dla doświadczonych alpinistów nie będzie ona stanowiła wyzwania, zwłaszcza, że nie jest najwyższym szczytem w Europie. Co innego wejść na ten sam szczyt przez ścianę, która jest śmiertelnie niebezpieczna. I tym sposobem już przeszło 100 lat góra wznosząca się nad Grindelwaldem jest popularna na cały świat.

Zdobycie szczytu Eiger: na to zwróć uwagę

Amatorzy gór i często także kompletni laicy w dziedzinie zaawansowanych wspinaczek i spacerów na dużych wysokościach, mogą być zaskoczeni, jak bardzo różni się ryzykowne zdobywanie szczytu od wymagających dobrej kondycji spacerów w pięknym krajobrazie. Jeśli interesuje Cię zdobycie szczytu Eiger na to koniecznie zwróć uwagę.

• Obecność północnej ściany uczyniła miasteczko Grindelwald popularnym miejscem, gdzie ceny nie należą do najniższych. Do tego dochodzi również inna waluta i zarobki w Szwajcarii, które wpływają na to, że za urlop w tamtejszych górach możemy sporo zapłacić.
• Zdecydowanie wcześniej warto jest rezerwować miejsce na nocleg. Wspinaczka jest aktywnością, która wymaga dużego przygotowania. Nie warto dokładać sobie stresu niemożnością znalezienia miejsca na sen. W dodatku bez wcześniejszej rezerwacji na pewno zapłacisz więcej!
• Północną ścianę tworzy mnóstwo szlaków, którymi wcześniej już ktoś podążał. Warto wcześniej zdecydować, którym z nich chce się podążyć.

Szlak po zachodniej ścianie Eigeru nie jest tak niebezpieczny, jak jego sąsiednia strona, stąd cieszy się dużą popularnością wśród różnych alpinistów i może stanowić świetną okazję do przeżycia niesamowitej przygody bez ryzyka utraty zdrowia lub życia, jak to nieraz miało miejsce w Alpach.

Szczególnie przykro robi się, kiedy mamy okazję czytać krótkie wzmianki o zdolnych i wysportowanych alpinistach, którym niestety nie udało się ujść z życiem podczas wspinaczki. Młodzi ludzie mający całe życie przed sobą postawili wszystko na jedną kartę, tylko po to, by zdobyć szczyt góry! Wielu z nich już nie wróciło do swojego świata. Za serce chwyta historia 4 alpinistów z 1936 roku, którzy byli członkami 2 niezależnych wypraw i po drodze połączyli swoje siły. Wśród nich był Toni Kurz, o którym być może słyszeliście, a zaraz dowiecie się dlaczego.

Trzech śmiałków zginęło podczas wycofywania się ze skały. Toni Kurz szczęściem w nieszczęściu zawisł na linie. Jego położenie było tak niefortunne, że ratownicy nie mieli szans, by się do niego dostać. Młody alpinista wisiał na linie ponad 2 dni… To jednak jeszcze nie jest najstraszniejsze. Chłopak zmarł zaledwie kilka kroków od ratownika, kiedy w końcu udało się rozpocząć akcję ratunkową.

Atrakcje w okolicy północnej ściany: kolejka na szczyt

Północną ścianę otaczają już legendy i nie zawsze szczęśliwe historie sportowców ekstremalnych w pełnym tego słowa znaczeniu. Jakie atrakcje są dostępne w okolicy północnej ściany? W końcu góra Eiger to nie tylko słynne szlaki na północnej ścianie, ale również sporty zimowe, piękne widoki i niepowtarzalny klimat, zarezerwowany wyłącznie dla górskich miasteczek.

To właśnie w okolicy północnej ściany znajduje się słynna kolejka na szczyt góry. Masz szansę wjechać na wysokość 3454 m n.p.m. bez żadnego wysiłku! Powstanie kolejki miało miejsce w XIX wieku i było pomysłem Adolfa Guyer-Zellera. To właśnie jego projekt zapoczątkował budowę szwajcarskiej kolejki zębatej, którą do dzisiaj nazywamy Jungfraubahn. Za pomocą kolejki docieramy na maksymalną wysokość nad poziomem morza, jaką można osiągnąć za pomocą pociągu w Europie. Przejazd kolejką jest fascynujący, a architekci zadbali o to, by słynną ścianę zobaczyły również Ci, którzy nie za bardzo nadają się do górskiej wspinaczki.

Trasa niesamowitej kolejki przebiega częściowo przez wnętrze góry. Za pomocą kolejki można dostać się nie tylko na szczyt góry, ale również zwiedzić przepiękną przełęcz Kleine Scheidegg. Przełęcz leży dokładnie między Eigerem a niższym wierzchołkiem Lauberhorn o wysokości 2471 m n.p.m. Malowniczo położony Kleine Scheidegg to niejedyna atrakcja, jaka czeka podróżników kolejki. Alpy Berneńskie mają do zaoferowania nie tylko słynną ścianę i piękne widoki, ale także współczesne miejsca rozrywki. Między innymi lodową jaskinię wewnątrz której ukryte są postacie ze słynnej bajki Epoka Lodowcowa.

Północna Ściana Eigeru film

Zmagania z północną ścianą doczekały się ekranizacji. Film Północna Ściana miał swoją premierę w 2008 roku. To produkcja obrazująca historię 2 alpinistów, którzy jako pierwsi odważyli się wyruszyć na zdobycie szczytu Eigeru wspinając się po północnej ścianie. Brzmi znajomo? To oczywiście film oparty na faktach. Sama historia wzbogacona jest jeszcze o inne wątki, a całość ostatecznie wypadła porywająco i refleksyjnie. W popularnym serwisie filmowym w sieci widzowie ocenili film wysoko: Pólnocna Ściana Eigeru otrzymała 7,3 gwiazdki na 10. Taka ocena zarezerwowana jest dla naprawdę wartych uwagi filmów. Na wspomnianej stronie widzowie oceniają filmy surowo i 7 gwiazdek oznacza jedno: nie stracisz czasu oglądając ten film, nawet jeśli ostatecznie Ci się nie spodoba.

Wspomniany wyżej film to oczywiście niejedyna produkcja, która porusza tematykę szczytu Eigeru i historii ludzi usiłujących przedrzeć się przez siły natury na niesprzyjającej ścianie po północnej stronie. Inne produkcje to między innymi The Alps oraz Nordwand. Pozycje obowiązkowe dla wielbicieli Alp. Porywające historie są wzbogacone niesamowitymi zdjęciami prosto z pięknych okolic Alp Berneńskich. Jeśli chcesz zobaczyć słynną ścianę i warunki na niej panujące, bez ruszania się z domu, koniecznie obejrzyj te pełne akcji filmy. Scenariusze do każdego z nich inspirowane były prawdziwymi historiami.

Historia alpinisty Heinricha Harrera

O znanym szczycie Eigeru, do którego wiedzie śmiertelna ściana napisano również wiele książek, które na pewno spodobają się wszystkim pasjonatom wspinaczek. Być może nawet znacie jedną z nich. Najgłośniejszą powieść przedstawiającą słynną ścianę, napisał uczestnik eskapady z 1934 roku: Heinrich Harrer. W tamtym czasie młodziutki alpinista był jednym ze szczęśliwych zdobywców szczytu, który zdobył przemierzając ścianę północną. Alpinista dokładnie opisuje wszystkie zmagania i trudności, jakie 4 osobowa ekipa napotkała po drodze. W powieści nie brakuje również opisów niesamowitych krajobrazów, ale dla laików to właśnie ten dreszcz emocji przepełniające historię jest tutaj kluczowy. Najtrudniejszy odcinek białego lodowca, który do dzisiaj stanowi jedno z największych wyzwań na trasie, zyskał miano Białego Pająka. Dzisiaj nazywa się tak nie tylko książka, ale również sam odcinek. To ostatnie metry dzielące podróżników od samego szczytu. Ostatnie i najbardziej niebezpieczne. Pionowa trasa w górę najeżona jest pułapkami, których nie sposób przewidzieć i nie sposób się przed nimi ochronić. Niespodziewana lawina skał i lodu będąca kaprysem natury może zabić alpinistów w jednej chwili, co niejednokrotnie się przecież zdarzało.

Biały Pająk, którego autorem jest Heinrich Harrer została okrzyknięta prawdziwym klasykiem literatury alpinistycznej. Dla wszystkich alpinistów Biały Pająk jest jak kapsuła, która przenosi ich z powrotem do tego wyjątkowego miejsca, jakim jest szczyt Eigeru i droga do niego. Mimo wielu pochlebnych głosów nie brakuje słów krytyki pod adresem książki, co jeszcze bardziej zachęca, by ją przeczytać. Zdecydowanie jednak jest to pozycja dla osób, które znają temat na wylot. Opisy górskich krajobrazów miłośnicy wspinaczek mają w głowie i w sercu. Człowiek, który nigdy nie znajdował się na tak ekstremalnej wysokości i nie zmierzył się z własną wytrzymałością w górach, może nie rozumieć zachwytu nad tym i innymi klasykami literatury podróżniczej. Zanim jednak wyrobisz sobie własną opinię, koniecznie przeczytaj Białego Pająka!

Przyznajemy otwarcie, że wspinaczka górska jest szczególnym sportem i często trudno sobie wyobrazić, co tak bardzo ciągnie tych wszystkich ludzi w krajobraz tak bardzo niesprzyjający człowiekowi, mimo że niezaprzeczalnie piękny. Jedno jest pewne i udowodni to zdjęcie każdego zdobywcy szczytu: wspinaczka wysokogórska jest wyjątkowym źródłem rozsadzających od środka, pozytywnych emocji.

Zdjęcia pochodzą z serwisu Pixabay.pl